مقاله:صدای مخالف
به اعتقاد من یکی از مصادیق وجود دموکراسی و آزادی در یک حکومت
تحمل شنیدن صدای مخالف از طرف حاکمان آن می باشد به گونه ای که
مخالفین هر نظام و سیستم حکومتی بتوانند صدای خود را به دیگران برسانند
نقطه نظرات و انتقاداتشان را مطرح کنند و در آخر تئوری های خود را
به بوته نقد و آزمایش بسپارند
این صفت در حکومت جمهوری اسلامی دیده نمی شود یعنی صدای مخالف
از هیچ تریبونی به گوش نمی رسد و هیچ رسانه ای برای انعکاس آن
وجود ندارد. رادیو و تلویزیون- کتب و نشریات و همایش ها وسمینارها
تماما" در انحصار حکومت بوده و حتی صوت مخالف هم تحت پیگرد
قرار می گیرد.
در چنین جامعه بسته و خفقان زده برای احقاق حقوق از دست رفته مخالفین
نظام حتی اگرهم از نظر جمعیت در اقلیت به سر ببرند وجود رسانه یا
تریبونی آزاد و البته قدرتمند و با نفوذ لازم و ضروری است.
با تشکیل "کنگره ملی ایران در تبعید" توسط کارشناسان- سیاستمداران و
محققین مخالف نظام که در تبعید به سر می برند این خلاء مهم پر میشود
و امیدی است برای من و کسانی که مثل من فکر می کنند و اسیر و دربند
حکومتی مستبد و زور مدار هستند.همچنین به مخالفین نظام و حکومت
جمهوری اسلامی نفوذ و قدرت بخشیده و باعث میشود در دنیای امروز
به رسمیت شناخته شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر