احزاب مخالف ایرانی

احزابی که مخالف رژیم جمهوری اسلامی هستند ، جایگاه و پایگاهی برای فعالیت آزادانه در داخل کشور ندارند . قاعدتا در چنین شرایطی می بایست در کشوری دیگر به فعالیت بپردازند که کار را برای آنها کمی سخت میکند . به همین علت ، اطلاع رسانی آنها به مردم داخل ضعیف یا بسیار کم می باشد ، طوری که بیشتر مردم کمترین اطلاعات را در مورد احزاب دارند ، و باز به همین دلیل امید و چشم داشتی به تغییر و ایجاد دگرگونی و آزادی از طریق احزاب و فعالیت های آنها ندارند . این احزاب را از حیث فعالیت می توان به سه دسته تقسیم نمود . دسته اول بسیار فعال هستند و حضوری همه جانبه در تمامی عرصه ها دارند و مبارزه و مقاومت سر لوحه تلاشهایشان قرار دارد . دسته دیگر نیمه فعال ، با حضوری کم رنگ و کم انگیزه که شاید دچار کمبود منابع مالی بوده و توان توسعه و حرکت بیشتر را ندارند و دسته آخر احزابی غیر فعال و منفعل که تنها نام و نشانی از آنها باقی مانده و اعضای آن هم منفعل و بدون انگیزه مانده اند . از دیدگاه من برای رسیدن بهتر و سریعتر به مقصود که همانا سرنگونی رژیم استبداد و خفقان است ، لازم می باشد احزاب مخالف دارای ویزگی هایی مشترک باشند و یا تلاش در بدست آوردن آن ویژگی ها بنمایند . میتوان خصوصیات یک حزب مخالف را در این برهه از زمان ، اینگونه برشمرد : 1) دارا بودن شهامت ، جسارت و بخصوص تدبیر و زیرکی در بین اعضای اصلی و فعالین هسته های مرکزی 2) دارا بو دن جذابیت های هر چه عمومی تر با ارایه اخلاق ، رفتار و اندیشه های پسندیده و زیبا 3) استفاده حد اکثری از ابزار و امکانات ارتباط جمعی همچون : نشریه - رادیو - شبکه ماهواره ای - واحد روابط عمومی و واحد تبلیغات 4) توجه و مراقبت مداوم در مورد اعضا ، حامیان و طرفداران توسط نظرسنجی ، نقدپذیری ، شناخت مشکلات و نیازها و در نهایت کمک و مساعدت به انها 5) ارتباط نزدیک ، دوستانه و تنگاتنگ با دیگر احزاب برای نزدیک کردن اهداف و اندیشه ها از راههایی چون : - دعوت از آنها در همایش ها ، جشنها و میهمانیها - اظهار همدردی از طریق تسلیت ، تبریک و اعلام موضع و همچنین در مواقع لزوم پیشنهاد کمک - معرفی آنها و انعکاس اخبار و تحولات مربوط به آنها 6) توجه و تاکید بیشتر در کلیات و بزرگنمایی مشترکات و استقبال از تبادل افکار ، انجام مناظره و مباحثه و بخصوص آمادگی همیشگی برای میانجی گری و ایجاد صلح و آشتی بین تمام مخالفین